Po przejściowym okresie 10 lat to właśnie dzisiaj, od 1 lipca br., wchodzi obowiązek sprawozdawania informacji o zdarzeniach medycznych na rządową platformę P1 dla wszystkich zawodów medycznych, wynikający z przepisów o systemie informacji w ochronie zdrowia.
Sprawozdawanie informacji o zdarzeniach medycznych jest częścią ogólnopolskiego Systemu Informacji medycznej (SIM), a także składową światowych systemów informacji o zdrowiu (ang. Health Information Systems – HIS).
SIM to system, który ma ułatwić zarządzanie danymi zdrowotnymi, podejmowanie decyzji i planowanie polityki zdrowotnej na poziomie lokalnym krajowym jak i globalnym. SIM służy przetwarzaniu danych dotyczących udzielonych, udzielanych i planowanych świadczeń opieki zdrowotnej, udostępnianych przez systemy teleinformatyczne usługodawców. W ramach tego systemu realizowane są już np. e-recepty i e-skierowania.
Docelowo, na podstawie gromadzonych danych na temat zachorowalności (ICD-10, a w niedalekiej przyszłości ICD-11) oraz stanu funkcjonowania polskiego społeczeństwa (ICF), a także interwencji medycznych (ICD-9) możliwe będzie efektywne planowanie programów polityki zdrowotnej, w tym m.in. niezbędnych nakładów finansowych, realnej wyceny świadczeń, zapotrzebowania na personel medyczny, czy technologii asystujących.
Pierwotnie planowano, że obowiązek wejdzie w życie z dniem 1 sierpnia 2014 roku, tj. na rok przed podpisaniem ustawy o zawodzie fizjoterapeuty. Jako, że nastąpiło opóźnienie w odpowiednim przygotowaniu i dostosowaniu systemów informatycznych, rehabilitacja oraz fizjoterapeuci jako zawód medyczny mogli zostać uwzględnieni w SIM. W konsekwencji, mając możliwość dostarczania danych do SIM, nasza grupa zawodowa ma realny wpływ na planowanie i kreowanie polityki zdrowotnej ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb polskiego społeczeństwa w zakresie rehabilitacji.
Fizjoterapeuci udzielają świadczeń zdrowotnych zarówno w ramach usług refundowanych, jak i na rynku prywatnym, z którego pacjent może korzystać bez skierowania. Z uwagi na ten fakt, istotnym jest, aby w takim przypadku fizjoterapeuci wprowadzali kod ICD-10 jako przyczynę zgłoszenia się pacjenta na rehabilitację. Ponadto, w obydwu przypadkach, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 roku, fizjoterapeuci powinni uzupełnić informacje o stanie funkcjonowania pacjenta, w oparciu o ICF. Należy jednak podkreślić, że na ten moment sprawozdawanie ICF do SIM zostało jeszcze odroczone.
Opis jednostki chorobowej, jako przyczyny zgłoszenia się pacjenta był wcześniej wpisywany przez nas w informacjach zebranych z wywiadu, np. „ból kręgosłupa”, „uraz stawu kolanowego”, „niedowład połowiczy” i wzbogacony informacjami o tym, w jakich sytuacjach objawy te ograniczają pacjenta w codziennych aktywnościach – czyli opis stanu funkcjonowania.
Na czym polega więc zmiana w związku z SIM/P1?
Dane uzupełniane w części stanowiącej wywiad są informacją merytoryczną dla pacjenta i pracownika ochrony zdrowia. W systemie informatycznym natomiast, dana tekstowa rozpoznawana jest jako „string”, czyli ciąg znaków, które nie są kodem. A to oznacza brak możliwości gromadzenia i porównywania takich danych. Wprowadzanie kodów, takich jak np. ICD-10, umożliwia natomiast ten proces. Czyli w przypadku pacjentów, którzy zgłosili się do nas bez skierowania albo dokumentacji określającej rozpoznanie dokonane przez lekarza, pozostajemy przy słownych opisach przyczyny zgłoszenia się pacjenta i, zgodnie z potwierdzeniem uzyskanym z Ministerstwa Zdrowia z dnia 22 czerwca 2021 roku, uzupełniamy kod ICD-10, będący daną identyfikującą powód zgłoszenia się pacjenta.
Przykład 1:
Pacjent z bólem kręgosłupa. Objawy nasilają się przy długim siedzeniu i wstawaniu z pozycji siedzącej.
Przyczyna zgłoszenia się pacjenta wg ICD-10: M54 – bóle grzbietu.
Ograniczenie stanu funkcjonowania wg ICF np.: d4103 – siedzenie, d4153 – utrzymywanie pozycji siedzącej.
Przykład 2:
Pacjent z niedowładem połowiczym lewostronnym, główny problem stanowi chodzenie na długi dystans.
Przyczyna zgłoszenia się pacjenta wg ICD-10: G81 – porażenie połowicze.
Ograniczenie stanu funkcjonowania wg ICF np.: d4501 – chodzenie na duże odległości.
Powyższe przykłady nie stanowią o rozpoznaniu, nie mówią o przyczynie bólu kręgosłupa ani o przyczynie powstałego niedowładu. Wskazują jedynie przyczynę zgłoszenia się pacjenta do fizjoterapeuty. Postawienie diagnozy bezsprzecznie pozostaje w kompetencji lekarza.